თაფლი
მსოფლიოს სხვადასხვა ერების კულტურაში, თაფლმა ბევრად უფრო დიდი მნიშვნელობა შეიძინა და გასცდა მის პირველად დანიშნულებას. ადამიანმა პირველად თაფლს გემო მაშინ გაუსინჯა, როცა შემთხვევით ფუღუროში ფუტკარჩაბუდებული ხე მოჭრა. მიაგნებდა თუ არა თაფლით სავსე ფუღუროს, ფუტკარს ხოცავდა, ნადავლი კი შინ მიჰქონდა. მოგვიანებით მიხვდა, რომ ხე მოენიშნა, ნაწილი თაფლი წაეღო, ნაწილი ფუტკრისა...
თვის დაეტოვებინა. ასე დაიბადა პირველი სკაც და მეფუტკრეც. ცოტა ხანში ერთის მიერ მონიშნულ ხეს მეორე მიაგნებდა და იპარავდა. ამან აიძულა ადამიანი მოეჭრა ხის ფუღუროიანი ნაწილი და თავის ეზოში დაედგა. ასე იქცა თაფლი ადამიანისათვის მეტად საჭირო პროდუქტად.
როგორც ცნობილია თაფლი არა მარტო საკვებია, არამედ სასარგებლო და სამკურნალო თვისებებითაც გამოირჩევა. განვიხილოთ ზოგიერთი მათგანი.
აკაციის - გამოიყენება ენერგიის სწრაფად აღმდგენ საშუალებად. უძილობის, ღვიძლის, ნაღვლის ბუშტის, თირკმელების და ნაწლავების სამკურნალოდ.
ცაცხვის - ახასიათებს ანთებითი პროცესების სამკურნალო თვისება. გამოიყენება ბრონქული ასთმის, ბრონქიტის, ტრაქეიტის, გრიპის, ანგინის, საჭმლის მომნელებელი სისტემის, ჭრილობების და დამწვრობის სამკურნალოდ.
მინდვრის - ითვლება ერთ-ერთ საუკეთესო თაფლად. ძირითადად გამოიყენება სასუნთქი გზების დაავადებების დროს.
წაბლის - მიუხედავად მომწარო გემოსი, საუკეთესოა ღვიძლისა და თირკმელების სამკურნალოდ.
თაფლის მიღების სადღეღამისო ნორმა სრულ ასაკოვანთათვის 100 გრ., ბავშვებისათვის Р30-50-გრ-ია (დღეში 2-3-ჯერ).